Adopcja seniora

Dojrzałe zwierzęta o wiele dłużej przebywają w naszej placówce i nie cieszą się tak dużą sympatią odwiedzających jak szczenięta i podroski. Seniorzy tak samo bardzo pragną spędzić resztę życia w kochającym domu dlatego też:

w przypadku zwierząt powyżej 10 roku życia lub w przypadku zwierząt chorych, u których zostało wcześniej zdiagnozowane schorzenie – podpisywana jest umowa Senior, na podstawie której możliwe jest uzyskanie pomocy (m.in. w zakresie leczenia).

Patronat nad Akcją Senior objęło stowarzyszenie Zwierzyniec Św. Franciszka.

Aby skorzystać z pomocy należy złożyć pisemny wniosek do stowarzyszenia wraz z kopią umowy adopcyjnej - Senior.

Regulamin określający szczegółowe zasady udzielania pomocy wraz z wzorem wniosku dostępne są na stronie organizacji - kliknij tutaj:

Serdecznie zachęcamy do zapoznania się z artykułem na stronie stowarzyszenia o zaletach i wadach adopcji starszego zwierzaka.

UWAGA!

Wszelkie działania muszą być wcześniej ustalone z Zarządem stowarzyszenia.

Organizacja nie ponosi odpowiedzialności finansowej za czynności dokonane przed podjęciem współpracy.

Zachęcamy do zapoznania się z naszymi seniorami, w artykułach poniżej opowiadają o sobie :) (tłumaczem z psiego na ludzki jest Roman Stachurski :))

Dlaczego tak a nie inaczej?

To tylko jedno z pytań pojawiających się przy tej dziwacznej lekturze. Powstawała ona z inspiracji (natchnienia), wywołanej obcowaniem z wieloma bardzo różnymi w zachowaniu, jak ja je nazywam: futrzakami, paszczakami, sierściuchami, a nawet ryjami. Zazwyczaj to my przy różnych okazjach opisujemy je na różne sposoby. Lecz co by było, gdyby to one potrafiły opowiadać o tym, co wokół siebie widzą a przede wszystkim jak postrzegają nas – wolontariuszy? Te „ich” relacje to najczęściej fantazje wypływające z moich obserwacji ich zachowań (gra skojarzeń), niestety skażone ludzkim odczuwaniem (albowiem gatunkiem ułomnym jestem!). To dlatego często stosuję tu zapamiętane nazwy, powiedzonka i cytaty z różnych branż (np. filmowej, reklamowej – zwłaszcza te idiotyczne). Bohaterami tych opowieści są pensjonariusze Schroniska dla Zwierząt w Olsztynie, egzemplarze niekoniecznie nietypowe. Dlaczego tylko niektóre, wybrane? Przypadek. Ot, po prostu akurat te zapadły w pamięć z racji nagłego „dotknięcia anioła” w ich obecności, czyli inspiracji do opisania jakiejś kolejnej wolty myślowej. Ale one wszystkie są wspaniałe, wszystkie tego warte, bo w każdym

z nich można doszukać się rzeczy „o których się filozofom nie śniło”. Drugoplanowe postacie to pojedyncze osoby „pałętające się” po tych opowieściach, zwykle ze skróconymi imionami. To dotyczy również mnie, którego te sierściuchy pobłażliwie obserwują a potem bezpardonowo krytykują. Są wobec mnie bardzo sceptyczne, i taka konwencja nawet mi odpowiada! Przy tym otaczające ich zjawiska komentują w sposób śmieszno-naiwny, dla nas nawet przewrotny. A to może być frapujące.

Wiem, że one z pewnością tak nie myślą. Lecz jak? To tylko kilka z wielu przypuszczeń.

Jakby ćwiczenia z wyobraźni, takie „dykteryjki z puentą”. Zapraszam do nietypowej lektury

Translator

Leosia o sobie :)

18-01-2017

LEOSIA

Nr rejestru 1 / 2016

Tel. 89 526 82 15

Dzikość serca.

Więcej

Łatek o sobie :)

7-09-2016